Zastanawialiśmy się w redakcji, czy publikować poniższy tekst – jeden z kluczowych dla współczesnej cywilizacji w kontekście porozumiewania się ludzi między sobą. Na portalu miały się znajdować wyłącznie teksty autorskie, pisane albo z własnej woli i potrzeby przez ludzi, którzy mają coś naprawdę ważnego do przekazania, albo też na zamówienie redakcji (na co, nota bene, jeszcze nas nie stać.) Nic zatem dziwnego, że od czasu do czasu będziemy sięgać po myśli uniwersalne, które otwierają drogę do zrozumienia współczesnego świata. A więc, zaczynamy i proponujemy zastanowić się, co z poniższych zasad daje się zauważyć w naszym codziennym życiu.
Rozpraszanie uwagi
Kluczowym elementem kontroli społecznej jest odwrócenie uwagi od istotnych spraw i zmian dokonywanych przez polityczne i ekonomiczne elity, poprzez ciągłe rozpraszanie uwagi i zalew opinii publicznej nieistotnymi informacjami.
Strategia odwrócenia uwagi jest kluczowa, aby zapobiegać zainteresowaniu społeczeństwa podstawową wiedzą z zakresu nauki, ekonomii, psychologii, neurobiologii i cybernetyki. „Utrzymuj opinię publiczną odwróconą od realnych problemów społecznych, poprzez zniewolenie nieważnymi sprawami. Społeczeństwo musi być cały czas bardzo zajęte, bez czasu na myślenie”.
Wygeneruj problem i zaproponuj rozwiązanie
Ta metoda jest również określana jako „problem – reakcja – rozwiązanie”. Stwórz taką sytuację (problem), która wywoła u odbiorców żądanie podjęcia natychmiastowych kroków, mających na celu rozwiązanie problemu lub zapobieganie mu w przyszłości.
Na przykład: pozwól, by rozprzestrzeniła się przemoc, aby społeczeństwo zgodziło się na zaostrzenie norm prawnych w ochronie własnego bezpieczeństwa, za cenę swojej wolności. Wykreuj kryzys ekonomiczny, aby usprawiedliwić radykalne cięcia świadczeń socjalnych.
Zmiany wprowadzaj stopniowo
Nie wprowadzaj radykalnych zmian drastycznie lecz stopniowo, przesuwaj granicę wytrzymałości i akceptacji krok po kroku, aż do granic wytrzymałości, rozbijając zmiany na kolejne lata. W ten sposób przeforsowano radykalne zmiany społeczno-ekonomiczne latach 80. i 90., które doprowadziły do ukształtowania się ekonomii neoliberalnej: minimum świadczeń, prywatyzacja, niepewność jutra, elastyczność zatrudnienia, masowe bezrobocie, wypłaty na niskim poziomie, brak gwarancji godnego zarobku – wprowadzenie takich zmian jednocześnie wywołałoby rewolucję
Strategia odroczenia
Kolejny sposób na wprowadzenie niemile widzianej zmiany to przedstawienie jej jako „bolesnej konieczności”, którą koniecznie będziemy musieli wprowadzić w przyszłości. Ludziom łatwiej jest zaakceptować widmo przyszłego poświęcenie, niż wprowadzić zmianę od razu.
Ponadto społeczeństwa mają tendencję do naiwnej wiary, że „wszystko będzie dobrze” i że być może uda się uniknąć poświęcenia. Taka strategia daje więcej czasu na oswojenie się ze świadomością zmiany, a także przyjęcie jej w atmosferze rezygnacji, kiedy przyjdzie czas by wcielić ją w życie.
Mów do społeczeństwa jak do dziecka
Większość reklam i komunikatów kierowanych do opinii publicznej wykorzystuje język oraz sposób argumentowania, jakiego używa się, przemawiając do dzieci lub osób umysłowo chorych, a więc uproszczony i wręcz infantylny. Im bardziej chcesz zamglić obraz rzeczywistości swojemu rozmówcy, tym bardziej staraj się infantylizować komunikat. Dlaczego?
„Jeśli będziesz mówić do osoby, jakby miała ona 12 lat, to powpływem sugestii prawdopodobnie odpowie lub zareaguje bezkrytycznie, tak jakby rzeczywiście miała 12 lub mniej lat”.
Skup się na emocjach, a nie na racjonalności
Wykorzystywanie emocji to klasyczna technika mająca na celu odstawienie racjonalnej analizy i zdrowego rozsądku jednostki na bok. Co więcej, użycie języka odpowiednio nacechowanego emocjonalnie daje możliwość podświadomego zaszczepienia idei, pragnień, lęków, niepokojów, impulsów, a przez to wywołanie określonych zachowań.
Utrzymuj ludzi w ignorancji
Uczyń społeczeństwo niezdolnym do zrozumienia metod sprawowania kontroli. „Edukacja oferowana niższym klasom musi być na tyle uboga i na przeciętnym poziomie, aby przepaść ignorancji pomiędzy niższymi a wyższymi klasami utrzymywała się, a techniki kontroli pozostawały niezrozumiałe dla niższych klas”.
Promuj przeciętność
Spraw, aby społeczeństwo uwierzyło, że bycie głupim, wulgarnym i niewykształconym jest w porządku.
Wzmacniaj w ludziach poczucie winy.
Pozwól, aby jednostki uwierzyły, że są jedyną osobą winną swoich niepowodzeń przez niedostatek inteligencji, zdolności lub własnych starań.
Dzięki temu, zamiast buntować się przeciwko systemowi ekonomicznemu, który stawia jednostkę w niekorzystnej sytuacji, będzie ona żyła w poczuciu winy i dewaluacji własnej wartości, prowadząc do depresji. W takim stanie osoba stanie się bierna i niezdolna do podejmowania działań mających na celu zmianę systemu. Bierność oznacza brak rewolucji.
Poznaj ludzi lepiej niż oni są w stanie poznać siebie
Przez ostatnich 50 lat szybki postęp w nauce spowodował rosnącą przepaść pomiędzy zasobami wygenerowanej wiedzy a tym, co jest dostępne (i tłumaczone) dla szerokich mas.
Dzięki biologii, neurobiologii i psychologii elity władzy są w stanie posiąść zaawansowaną wiedzę na temat jednostek, jak i społeczeństwa, co pozwala im poznać człowieka lepiej, niż on sam może znać siebie. Oznacza to, że będąc w posiadaniu tej wiedzy można mieć większą kontrolę nad jednostkami, niż one same nad sobą.
Noam Chomsky to wybitny językoznawca i filozof amerykański, którego nazwisko traktuje się jako wyznacznik wolnomyślicielstwa. Jego dokonania wyrobiły sobie tak solidną markę, że już od lat plasuje się w czołówce najbardziej wpływowych uczonych świata. Urodzony 7 grudnia 1928 r. w Filadelfii w USA, wychowany w żydowskiej rodzinie, Noam Chomsky jest ikoną intelektualistów.
Sławę w świecie naukowym przyniosło mu stworzenie nowego trendu w lingwistyce – tak zwanej gramatyki generatywnej. Przedstawił w niej hipotezę języka jako nieskończonej ilości zdań opartych na skończonej ilości reguł, które dany język generują. Dzięki takiemu ujęciu lingwistyki, uniknięto konieczności nieustannego korygowania metod, jakiego wymagała klasyczna lingwistyka strukturalistyczna. Gramatyka generatywna przyniosła także wiele korzyści na polach informatyki (przyczyniła się do rozwoju języków programowania), psychologii i filozofii (wpłynęła na rozwój badań nad ludzkim poznaniem – kognitywistyki).
Trudno powiedzieć, co przyniosło większą sławę Chomsky’emu – czy są to jego dokonania w dziedzinie lingwistyki, czy swoboda wypowiedzi i sposób eksplikacji rzeczywistości. Chomsky to przykład człowieka, który nie boi się komentować wydarzeń politycznych, być jednym z najaktywniejszych i najbardziej opiniotwórczych intelektualistów zaangażowanych w debatę publiczną.
Ten wielki filozof jest zdecydowanym antyimperialistą i przeciwnikiem konformizmu, określa siebie jako sympatyka anarcho-syndykalizmu – bliskiemu ideowo przynajmniej jednemu z naszych stałych autorów -, socjalistę (choć przeciwnego ortodoksyjnym marksistom) i konsekwentnego przeciwnika wojny. Swoje poglądy wyraża najaktywniej podczas analizy polityki Stanów Zjednoczonych, które krytykuje za dążenia do ustanowienia hegemonii geopolitycznej, i w rozważaniach nad światowym kapitalizmem. Zwraca także uwagę na uwarunkowaną ekonomicznie rolę mediów (także prywatnych) w sianiu prokapitalistycznej propagandy (podkr. red). Jego poglądy są na tyle zdecydowane, że często zarzuca mu się zaślepienie ideologiczne i pomijanie niekorzystnych dla jego argumentacji faktów.
Z Chomskym można się nie zgadzać, wytykać mu błędy w uzasadnianiu i wykazywać pomyłki. Wielu umieszcza go wręcz na marginesie debaty i zarzuca mu populizm, nie da się jednak zaprzeczyć, że jest jednym z najbardziej rozpoznawalnych propagatorów myślenia i rozumnego patrzenia na świat.
